معماري پايدار يكي از تحولات بسيار مهم در حوزه معماري است كه هدف آن طراحي بنا بر مبناي اصول پايداري و صرفه جويي در مصرف انرژي مي باشد. پايداري و توسعه پايدار به منظور كاهش آلودگي هاي زيست محيطي و بهينه سازي مصرف انرژي مورد توجه طراحان و معماران قرار گرفته است و در واقع واكنشي به بحران هاي پيش آمده در دنياي صنعتي و مدرن امروز به شمار مي آيد.آشنايي با اين معماري مي تواند نكته مثبتي براي استخدام شدن شما باشد. در عصر حاضر ايجاد پايداري و توسعه آن با توجه به مشكلات عصر صنعت امري بسيار ضروري در معماري است و بايد توجه ويژه بدان معطوف گردد. اين نوع معماري آسيب هاي ناشي از طراحي ساختمان بر منابع انرژي و محيط زيست را كاهش مي دهد، بنابراين ساختماني كه با طراحي پايدار ساخته مي شود كمترين ناسازگاري را با محيط زيست دارد. معماري پايدار كه طراحي سبز نيز ناميده مي شود برخلاف الگوهاي رايج ساخت و ساز عمل مي كند و بر طبق طراحي اكولوژي و منطبق با طبيعت استوار است. طراحي سبز در واقع مثلثي است كه در آن انرژي، اكولوژي و اقليم سه راس آن را تشكيل مي دهند. اهداف كلي معماري پايدار به شرح زير مي باشد:
- توجه به زندگي انسان و بهبود وضعيت فيزيكي و رواني آن
- استفاده از مصالحي كه توليد، مصرف و يا تخريب آنها با محيط سازگار باشد
- تطبيق و هماهنگي با محيط زيست
- مصرف محدود سوخت هاي فسيلي
- استفاده از انرژي هاي طبيعي مانند نور خورشيد
- حدالقل آسيب به محيط پيرامون
- كاهش ميزان توليد گاز دي اكسيد كربن
- احترام به طبيعت و به كارگيري پتانسيل هاي موجود در آن
- استفاده مجدد از مصالح ساختماني و مواد بازيافتي
- كاهش توليد نخاله هاي ساختماني
- بالا بردن عمر مفيد ساختمان
- جلوگيري از به كار بردن مصالح ساختماني ناسازگار با طبيعت
در طراحي پايدار، بنا با محيط پيرامون خود و شرايط اقليمي سازگار است و با آن ارتباط برقرار مي كند. اين طراحي نيازهاي كنوني بشر را به نحوي تامين مي كند كه نسل هاي آينده نيز بتوانند از منابع انرژي استفاده نمايند. انعطاف پذيري بالا، مصرف حدالقل انرژي و راندمان بالا در استفاده از منابع انرژي جزء نكات ضروري در اين معماري هستند. از اين رو استفاده از منابع محدود موجود در طبيعت كاهش مي يابد و آلاينده هاي زيست محيطي به منظور جلوگيري از اختلال در چرخه طبيعت مديريت مي شوند. يك معمار مي تواند با كاربرد محتاطانه منابع انرژي ميزان استفاده از آنها را در ساخت بنا كاهش دهد. رعايت اين نكات مي تواند به شما در استخدام شدن كمك كند. در معماري سبز، ساختمان با استفاده از مصالح بومي و قابل بازيافت ساخته مي شود. مصالح مورد نياز در اين معماري بايد از دوام و مقاومت لازم برخوردار بوده و نه تنها آماده سازي آنها با كمترين ميزان انرژي صورت گيرد، بلكه ميزان مواد شيميايي در آنها بسيار اندك باشد.مهم ترين اصل در طراحي پايدار انتخاب مصالح و عملكرد آنهاست. يك ساختمان بايد حدود ۸۰ درصد از خودكفايي لازم در جهت تامين انرژي مورد نياز برخوردار باشد.
توسعه پايدار نيازهاي اساسي انسان را تامين مي كند و سطح زندگي آن را ارتقاء مي بخشد. در حال حاضر به دليل تغييراتي كه انسان ها در محيط زندگي خود پديد آورده اند، بحراني به وجود آمده كه ادامه زندگي سالم را بايد متكي به تجديدنظر در روش ساخت و ساز دانست. پايداري به معناي تداوم زندگي در آينده است و به پايداري اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي اشاره دارد. اين مفهوم بر سه اصل صرفه جويي در كاربرد منابع، طراحي انساني و طراحي هماهنگ با چرخه حيات استوار است. در دنياي امروز معماران به دنبال راهكارهاي سودمند در جهت فراهم نمودن يك زندگي مطلوب براي انسان هستند. نقاط قوت و ضعف يك بنا تاثير مستقيم بر محيط زيست دارد، بنابراين معماران وظيفه اي حساس براي تدام زندگي بشر و حفظ محيط زيست بر عهده دارند. معماران نظم هارمونيكي كه بين عناصر طبيعت وجود دارد را الگوي طراحي خود قرار مي دهند و معماري پايدار كه معماري اكولوژيكي، معماري زيست محيطي و معماري سبز نام دارد را اجرا مي كنند.
هدف اصلي طراحي سبز ايجاد شرايطي براي ساختمان است كه بتوان با استفاده از مصالح بازيافت شده، استفاده از مواد طبيعي و معدني را به حدالقل رساند. در نتيجه نوعي تعادل در چرخه طبيعت ايجاد مي شود و منابع طبيعي براي نسل هاي آينده از بين نخواهند رفت. تغيير و تحول در طراحي و ساخت بنا با توجه به نياز جامعه صورت مي گيرد، بنابراين اگر رابطه فناوري هاي نوين و اهداف پايداري مورد آموزش قرار گيرند، مشكلات زيست محيطي كاهش مي يابند و نوآوري و تكنولوژي هاي جديد در خدمت پايداري قرار خواهند گرفت.طبق همين نياز شركت هاي بزرگ براي استخدام كردن افراد مورد نياز خود اين فاكتور را مورد توجه قرار مي دهند.
- چهارشنبه ۱۰ مهر ۹۸ ۱۱:۴۴ ۱۰۴ بازديد
- ۰ نظر